بر خلاف شاخص‌های فاکتور جابه‌جایی MF و کد ارزیابی ریسک RAC که آن‌ها نیز نقش پیوندهای فلزی را در تفسیر آلودگی لحاظ می‌کنند، در شاخص جدید مستقیماً سهمی از مخاطره به فازهای احیا شونده و اکسید شونده داده شده است که این مسئله در هیچ یک از دو شاخص مذکور دیده نشده است. به‌بیان دیگر در شاخص جدید پیوندهای فلزی که به‌شکل بالقوه قابلیت رهاسازی فلز در محیط را دارند نیز با تخصیص وزن‌های جداگانه در تفسیر مخاطره آلودگی موجود دخالت دارند. این مشخصه شاخص جدید امکان تفسیر واقعی آلودگی موجود فلزی به‌ویژه هنگامی که بخش چشم‌گیری از غلظت همۀ فلز در فازهای احیا شونده و اکسیدشونده جمع شده است را ممکن می‌سازد. وابستگی نبودن سطح مخاطره به غلظت کل در شاخص جدید سبب می‌شود تفسیری از مخاطره در سطوح مختلف غلظت کل ارائه شود. علاوه بر این توانایی شاخص در تفسیر مخاطره آلودگی فلزی فارغ از منبع تولید اعم از انسان‌ساخت و طبیعی نداشتن قطعیت‌های ناشی از تفکیک این دو نوع آلودگی را نیز کاهش می‌دهد.