جلد 9، شماره 1 - ( 1-1394 )
جلد 9 شماره 1 صفحات 2574-2559 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مجید طارمی 
1، عباس افتخاری2 ، مهدی سعیدی3
1، عباس افتخاری2 ، مهدی سعیدی3
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب ، majidtarami@ymail.com
2- دانشگاه تربیت مدرس
3- دانشگاه تهران
2- دانشگاه تربیت مدرس
3- دانشگاه تهران
چکیده: (6339 مشاهده)
در این مقاله به بررسی ساز و کار ناپایداری، اعتباربخشی و روش تسلیح پذیرفته شده برای عبور از ناحیۀ ریزشی تونل انتقال آب سبزکوه در جنوب‌غربی ایران، می‌پردازیم. مشکلات ناپایداری طی حفاری تونل به‌دلیل تغییر در تنش برجا، تغییر شکل ناشی از اتساع، افزایش در نفوذپذیری لایه‌های ماسه‌ای و گراولی، مناطق گسله و سطوح لغزش، باعث کاهش در مقاومت برشی خاک و ریزش در تونل شد. تکنیک تیرآهنرانی1 برای اولین بار به‌منظور تسلیح زمین و عبور از ناحیۀ ریزشی در بخش ابتدایی (T1) تونل سبزکوه استفاده شد. در این پژوهش، از روش اجزا محدود برای تحلیل اثرات تسلیح با توجه به مدول بستر خاک، طول و اندازۀ IPE استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که نشست IPE با افزایش طول، روند صعودی و با افزایش مدول بستر خاک و اندازۀ پروفیل، روند نزولی دارد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |