مهناز فیروزی، محمدحسین قبادی، علی نورزاد، احسان داداشی،
جلد ۱۳، شماره ۵ - ( ۱۰-۱۳۹۸ )
چکیده
پایدارسازی شیب موضوعی مهم در ساخت پروژه‌های خطی است. در این پژوهش پایدارسازی زمینلغزش بزرگ منجیل که در حد فاصل کیلومتر ۴۰۰+۴۱ تا ۲۰۰+۴۲ آزادراه قزوین- رشت اتفاق افتاده است، تجزیه و تحلیل شده است و طرح پایدارسازی آن بررسی شده است. زمینلغزش مذکور تقریباً ۱۶۸ متر طول، ۲۱۴ متر عرض داشته و براثر ایجاد ترانشه نامناسب در سال ۲۰۱۳ رخ داد و منجر به بسته شدن مسیر آزادراه شد. تجزیۀ پایدارسازی براساس تحلیل عددی به‌روش فاکتور کاهش مقاومت برشی (FE-SRR) انجام شده است. بدین‌منظور از نرم‌افزار PHASE۲D استفاده شده است. در ابتدا دامنۀ با شیب ۳H:۲V سبک‌سازی شد. نتایج مدل‌سازی نشان میدهد که ضریب اطمینان در حالت استاتیکی و شبه استاتیکی به‌ترتیب برابر ۹۵/۱ و ۱۷/۱ است. در حالی که حداکثر گشتاور خمشی با شمع تک پایهایی در حالت شبه استاتیکی MN۶۹/۵ است. حداکثر گشتاور خمشی در سطح لغزشی بیش‌تر از ظرفیت خمشی شمع است. بنابراین برای پایدارسازی زمینلغزش اجرای شمع دو پایهای (۲PG) در پاشنه لغزش پیشنهاد داده شد. نتایج تحلیل‌ها نشان میدهد که با اجرای این طرح پارامتر مذکور تا MN۴۸/۲ کاهش پیدا می‌کند. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که پایدارسازی به‌وسیلۀ شمع دو پایهایی برای زمینلغزش منجیل مناسب است.
