جلد 13، شماره 4 - ( جلد 13، شماره 4 1398 )
جلد 13 شماره 4 صفحات 598-571 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فرزانه دوزالی جوشین1 
، کاظم بدو 1، محسن برین2 ، حسین سلطانی جیقه3
، کاظم بدو 1، محسن برین2 ، حسین سلطانی جیقه3
1- دانشگاه ارومیه، گروه مهندسی عمران
2- دانشگاه ارومیه، دانشکده کشاورزی، گروه خاک‌شناسی
3- دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، گروه مهندسی عمران
2- دانشگاه ارومیه، دانشکده کشاورزی، گروه خاک‌شناسی
3- دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، گروه مهندسی عمران
چکیده: (3852 مشاهده)
یکی از مهمترین دادههای کاربردی در مکانیک خاک غیراشباع، منحنی مشخصه آب- خاک (SWCC) است. این منحنی به شکل تابع سیگموید است و رابطۀ بین درصد رطوبت حجمی (Ө) و یا درصد رطوبت وزنی (w) را با مکش کالبدی خاک مشخص میکند و در حالت کاهش درصد رطوبت با افزایش مکش، شاخه خشک‌شدگی و در حالت افزایش درصد رطوبت با کاهش مکش، شاخه ترشدگی خاک را نشان میدهد. در این پژوهشتأثیر دو نوع تثبیت‌کنندۀ پلیمر SBR و میکروارگانیسم باسیلوس پاسته اوری روی منحنی مشخصه آب- خاک ماسۀ بادی منطقه جبل کندی، کانون ریزگرد غرب دریاچۀ ارومیه ارزیابی شده است. درصدهای مواد تثبیت کننده 5-10 و 15 بودند. نتایج این پژوهش بیان میکند که با افزایش درصد مواد تثبیت کننده، شیب منحنی مشخصه از شکل تک‌مدل به‌‌صورت دو مدل تبدیل میشود. به‌علاوه مقدار ورود هوا و مقدار آب باقی‌مانده با افزایش درصد مواد تثبیت کننده افزایش مییابد و در نتیجه منجر به افزایش ظرفیت نگه‌داشت آب میشود. شکل دو مدل منحنی مشخصه آب- خاک، حضور دو سطح اندازۀ حفره‌ها، به‌نام ماکرو و میکرو حفره‌های را بیان میکند. برای 10 و 15 درصد از مواد تثبیتکننده، ماکرو حفره‌های گستره وسیعی از منحنی مشخصه از 5/0 تا 100 کیلوپاسکال را نشان میدهد. نتایج به‌دست آمده نشان داد که منحنی مشخصه ماسه تثبیت شده با پلیمر و میکروارگانیسم به‌شدت به بافت و توزیع اندازه حفره‌های ماسه تثبیت‌شده وابسته است و در نتیجهتأثیر مهمی روی ویژگیهای هیدرولیکی آن دارد. هم‌چنین میزان نگه‌داشت آب در خاک و افزایش مکش در تثبیت نمونه با پلیمر چشم‌گیرتر از تثبیت با میکروارگانیسم است.
نوع مطالعه: مطالعه موردی |
موضوع مقاله:
ژئوتکنیک (مکانیک خاک و سنگ)
دریافت: 1396/10/9 | پذیرش: 1397/9/5 | انتشار: 1398/11/5
دریافت: 1396/10/9 | پذیرش: 1397/9/5 | انتشار: 1398/11/5
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |